Josef Fares, It Takes Two sayesinde The Game Awards ödüllü bir başrol oyuncusu olmadan çok önce, Brothers: A Tale of Two Sons adlı, Starbreeze Studios tarafından geliştirilen küçük bir oyunda dişlerini gösterdi. Bu yetenekli oyun geliştiricisinin A Way Out ve bahsettiğim diğer oyun gibi daha sonraki çalışmalarının aksine, tek oyunculu ve işbirlikçi oyun deneyimi üzerine inşa edilmiş olan Brothers: A Tale of Two Sons, böyle bir deneyim yaratmak için yeni bir çift çubuk yaklaşımı kullanarak oyuncuyu kardeşleri birlikte kontrol etmekle görevlendirmişti.
Brothers: A Tale of Two Sons içerisindeki amacınız, iki kardeşi aynı anda kontrol ederek ciddi bir peri masalı dünyasında gezinmektir. Sol çubuk ve tetik, daha büyük ve daha güçlü olan kardeşi kontrol ederken, kontrollerin sağ tarafı çok daha çevik ve kurnaz olan daha genç, daha dünyadan bıkmış kardeş için. Oyunun tasarımının çoğu bulmaca odaklı ve görevler, oyuncuyu aşırı karmaşık senaryolarla boğmamak için düzenli olarak sıra tabanlı bir yaklaşımla tasarlanmış halde.
Hırlayan bir çiftlik köpeğini cezbetmek ve kaçmak, kalçaya bağlı bir ip üzerinde sallanırken diğer kardeş için bir bağlantı noktası olmayı takas etmek de Brothers: A Tale of Two Sons oyununa dahil. Zamanında, etkileşimi ele alma ve ona verilen her düşünceli anlamı yaşatma şekliyle çok şey başardı. Baştan sona birlikte olmalarına rağmen, her bir kardeşin kendi kapasitesinin özelliği, yolculuğu tamamen ilgi çekici kılan ve kardeşliklerini tamamen satan diğerine inandırıcı bir simbiyotik güven yaratmayı başardı ve bu, o zamanlarda eşsizdi.
Brothers: A Tale of Two Sons oyununu tek oyunculu bir deneyim olarak oynamak kesinlikle mümkün ve tavsiye edilse de, yerel işbirlikçi deneyim bu yeniden yapımda oldukça özel bir eklenti olarak yer alıyor. Biriyle paylaşmak için güzel bir hikaye sunuluyor ama aynı anda iki kardeşi kontrol etmenin cazibesi ortadan kalktığında, bu yapıt, özellikle yapımcının Hazelight Studios ile yaptığı çalışmalarda bu yeniden yapımın temellerini genişletmeye devam ettiği bir dünyada, yeni hissettiren çok az şey sunan oldukça sıkıcı, iki oyunculu bir bulmaca haline geliyor.
Brothers: A Tale of Two Sons Remake ile sunulan yeni ve ek seçenekler iyi bir şey olsa da işbirlikçi oyun deneyiminin etkisinden bir parça çaldığını düşünüyorum; artık Naia ve Naiee’nin akrabalığını çift komutanız aracılığıyla hissetmiyorsunuz. Oyunun oldukça alışılmadık kontrol şemasını oynanamaz veya gereksiz yere zorlayıcı bulmuş olan ve belki de hala bulan insanlar olacağını kabul ediyorum. Zaten benim beynim de kardeşler ekranın karşıt taraflarına sürüklendiğinde, kulağa aptalca gelse de, baş parmaklarımın nerede olduğunu kaybettiğim, ara sıra eksik hissettiren anlardan mustaripti. Yine de bu durum oyunun ruhundan çalıyor.
Brothers: A Tale of Two Sons zaten zaten bir motor beceri ve koordinasyon testi ama kesinlikle sürekli olarak test edilen bir uzamsal farkındalık unsuru var. Belki de tüm bunlar size çok fazla geliyorsa, yerel işbirlikçi oyun deneyimi için kullanım durumu burada yatıyor. Yine de oyuncuları her şeyden önce oyunu orijinal olarak piyasaya sürüldüğü gibi denemeye ve deneyimlemeye teşvik ediyorum. Brothers: A Tale of Two Sons Remake ile sunulan yenilikler, ne yazık ki orijinal hissi götürdüğü için önce o orijinal yapıyı tatmalısınız bence.
Bir yeniden yapım olarak, Brothers: A Tale of Two Sons Remake, gerçekten de anlık oyun deneyiminde bile yeniden yaratım gibi hissettiriyor ve yerleşik rotadan saparsa, beni yeni olarak hazırlıksız yakalamayacak kadar iyi gizlenmiş. Her zaman olduğu gibi, bu biraz pembe gözlüklü bir bakış açısına sahip bir durum; aynı deneyim gibi hissettiriyor, ancak oyunun yeniden yapımı, son on yılda doğal olarak gelişen yapay zeka ve diğer fizik davranışları açısından daha rafine görünüyor.
Standartlara uygun hale getirmenin dışında Brothers: A Tale of Two Sons Remake, on yıl sonra hala keşfedilmeye değer birkaç duygusal zirveye sahip olan ciddi ve ciddi bir peri masalının bir yeniden yaratımı olduğunu ortaya koyuyor. Oyunda, çocukların macerasının itici gücü hasta bir baba olabilir ama yol boyunca karşılaşacağınız pek çok hikaye oyunun yas, keder ve sıkıntı gibi pek çok ana hattına gerçekten hizmet ediyor. Kısa bir oyun için bu yapıt, babalarını kurtarmaya çalışan iki çocuğun basit hikayesinin yörüngesine giren her mikrokozmik hikayeden duyguları çekip çıkarıyor.
Brothers: A Tale of Two Sons Remake içerisinde beni en çok etkileyen şey ise inceleme yazımda bahsettiğim tüm bunları jestlerin gücü ve anlamsız bir lehçe karışımıyla okunan bir avuç tek kullanımlık replikle oyuncuyu eğlendirmeyi başarması. Yeniden yapımı incelemeden önce orijinalin bazı bölümlerini tekrar deneyimlediğim zaman, oyunun sunumu söz konusu olduğunda bir gece-gündüz fark olduğu açık. Zaten yeniden yapımda en çok öne çıkan element de bu.
Geliştirilmiş olsa da, Brothers: A Tale of Two Sons Remake için mükemmel görünen bir oyun diyemem. Oyun boyunca karşılaştığınız insanlar şöyle böyle duruyor, yolunuzu karartan efsane canavarları vahşi ve paniğe değer görünüyor, dünyanın kendisi ise oyunun aslına uygunluğu açısından en net gelişmeyi yaşıyor. Yeşillik ve ışıklandırma gibi şeyler yolculuk için çarpıcı bir zemin oluşturuyor. Yine de oyunun vasat görünen bazı noktaları kapatılamıyor.
Elbette, Brothers: A Tale of Two Sons Remake oyunundaki performans modunu tercih ettiğinizde işler biraz daha kötüleşiyor ancak bu, aslına grafik modunda deneyimi gölgeleyebilecek elementlerin bir anda önünüzde belirmesi ve görüntünün titremesinden sizi kurtaracaktır. İş, hikayenin yıkıcı anlarını yaşatmaya geldiğinde, müziklerin büyük bir desteği var. Tam bir orkestra tarafından yeniden tasarlanan ve yeniden kaydedilen düzenleme, oyunun birçok güçlü anı sırasında kalbinize kadar işliyor ve gerçekten güzel bir iş çıkartıyor.
İkinci kere oynamaktan çekinenler olsa da, Brothers: A Tale of Two Sons oyununun bu yeniden yapımının ilginç, yürek parçalayan peri masalını deneyimlemenin bir numaralı yolu olduğuna şüphe yok. On yıllık orijinalinin sadık bir yeniden yaratımı olan bu yapıtın önermesi bugün hala geçerliliğini koruyor ve birçok yönden yapımcının işbirlikçi oyunun ne anlama gelebileceğini yeniden keşfeden ikilisi için bir plan gibi hissettiriyor. Tıpkı on yıl önce olduğu gibi bu oyun, yeniden yapım sayesinde artık bir başkasıyla paylaşılabilecek güzel ve bir deneyim sunmak için zaman kaybetmeyen, kısa ve ekonomik bir macera – sonuç olarak oyunun yeni konseptini sulandırsa bile.
0 Yorum