Moonatic Studios tarafından geliştirilmiş olan One Last Breath isimli video oyunu hakkında bir şeyler söylerken, Playdead tarafından 2016 yılında piyasaya sürülmüş olan mükemmel bulmaca-platform oyunu Inside yapıtından bahsetmemek oldukça zor olurdu. Zira bugün inceleyeceğim oyun, örnek verdiğim oyundan epeyce öğe ödünç alıyor ve bu da şüpheci bir kaş kaldırmaya neden oluyor.
Neyse ki Moonatic Studios, One Last Breath oyununun kendi ayakları üzerinde durabildiğini hissettirmek için yeterince yeni ve büyük varyasyonlar ekliyor formüle ve mesajı iletmek için derinlemesine sürükleyici görseller ve ses tasarımı kullanırken, oyunu daha önce gelen benzer deneyimlerden ayırmak için birkaç doğa gücü atıyor. Bunda başarılı da oluyor.
One Last Breath oyununun kesinlikle harika göründüğü ve duyulduğunu inkar etmem imkansız; görseller ve ses tasarımı şüphesiz oyunun en iyi yönleri. Oyun, insanlığın kendi eylemleri nedeniyle dünyanın yaşadığı bariz umutsuzluğu sergilemek için harika bir iş çıkarıyor ve oyuncuyu en başından itibaren içine çekme yeteneği nedeniyle buna unutulmaz derecede güzel demek yetersiz kalır bence.
Yıkılmış şehirlerden tutun da karanlık laboratuvarlara kadar Moonatic Studios, doğrusal bir iki buçuk boyutlu oyundan beklenenden çok daha büyük bir kapsam hissi vermeyi başarıyor. Bu gibi görseller oyuncuların kendi hayal güçlerini kullanarak bulmacanın eksik parçalarını tamamlamasına olanak tanıyor ve bunlara mükemmel bir müzik ve doğru ses efektleri eşlik ettiğinde büyüleyici oluyor.
One Last Breath içerisinde bir seviyeyi geçmeye çalışmak ve rastgele bir şekilde biraz genel ama etkili yaratık iğrençliklerinin çığlıklarını ve tıslamalarını duymak kesinlikle ürkütücü bir atmosfer yaratıyor. Oyunun anlatısı da daha önce çeşitli medya türlerinde hiç ele alınmamış bir konu değil; insanlık açıkça gezegeni hayal kırıklığına uğratıyor ve insanlar yüzünden gezegen temelde ölüyor.
Son çare olarak, Doğa Ana son nefesini verir ve Gaia doğar; Gaia, ağaçlarla bağlantı kurma ve ilerlemek için uygun gördüğü ortamı değiştirme gücüne sahiptir. Moonatic Studios ekibinin oyunun konusu ve ana karakteri hakkında oyuncuya verdiği bilgiler esasen bu kadar. Bu, oyuncunun ekranda sunulanlara karşı sahip olması gereken her türlü kişisel bağı ortadan kaldırıyor.
Gaia ya da anlatı için sadece bir ipucu daha fazla kişilik, onu tamamen farklı bir deneyim haline getirebilirdi. Şimdilik, One Last Breath içerisinde önemsenmesi gereken gerçek bir duygusal risk yokmuş gibi hissettiriyor, bu da hedefe doğru ilerlemenin biraz angarya haline gelmesine neden oluyor ve oyunun ana teması göz önüne alındığında, mesaj doğal olmayan bir şekilde veriliyor.
One Last Breath içerisinde göze çarpan bir başka şey de on üç seviyenin her birinin kendi farklı bölümü gibi görünmesi ve hissettirmesi, oyunda daha önce görülen herhangi bir şeyi çok nadiren tekrarlamasıdır. Yıkılmış bir metropolde açık havadan geçmekten, şaşırtıcı bir şekilde diğer oyunlarda olduğu kadar can sıkıcı olmayan sualtı benzeri bir seviyeye kadar her şey var.
Moonatic Studios, benzersiz seviye tasarımını doğru bir şekilde yapıyor, hatta bir noktada karışıma yanan bir alan bile atıyor. Bu sadece oyunun monotonlaşmasını engellemekle kalmıyor, aynı zamanda geliştiricinin çeşitli araziler sayesinde çeşitli bulmaca türlerini denemesine de olanak tanıyor. Oyundaki deneyim sürekli taze kalıyor gibi hissettiriyor.
One Last Breath içerisinde seviyeler mükemmelken, bulmacalar sadece kullanışlı, Inside üzerinden örnek vermek gerekirse, bu yapıt, o oyundan neredeyse her bir bulmaca öğesini alıyor ve kendine ait çok fazla varyasyon sunmuyor. O oyundaki kolları, düğmeleri ve hareket ettirilebilir kutuları hatırlıyor musunuz? Hepsi burada mevcut, sadece yeni olarak Gaia, ağaç bükme güçleri sunuyor.
Inside adlı video oyununu eğer oynadıysanız, One Last Breath yapıtını algılamanın iki yolu olabilir: Ya oldukça tanıdık gelen oynanış mekanikleri ve özellikle çarpıcı görseller ve harika ses tasarımı gibi muhteşem teknik özelliklerle tamamlanan 2016 oyununun bir nevi manevi halefi olmayı takdir edeceklerdir ya da Moonatic Studios ekibinin biraz fazla ilham aldığını ve aynı şeylerin çoğunu kendi oyununda uyguladığını, bunun bariz bir şekilde ortaya çıktığını düşüneceklerdir.
Bunu yapmayanlar için One Last Breath, ana temalar ve karakterler daha fazla bireysellik kullanmış olsa da olağanüstü ve çeşitli seviyeleri boyunca her şeyi canlı bir şekilde yutmaya devam ediyor. Bununla birlikte, bulmaca-platform türünde gerçekten yenilikçi veya ezber bozan bir şey yapmıyor, bu da temel mesajın ve oyunun olabileceği kadar etkili olmamasına neden oluyor.
0 Yorum